فواید کلی عسل:
عسل دارای فواید بسیاری است که برخی از آنها به اختصار در زیر آمده است:
۱-عسل زود جذب خون می شود و نیرو بخش و درخون سازی فوق العاده مؤثر است . ۲- از ایجاد عفونت در معده و روده جلوگیری می کند. ۳- عسل درمان کم خوابی است، مشروط بر اینکه کم نوشیده شود . ۴- برای رفع خستگی و فشردگی عضلات اثر خوبی دارد . ۵- اگر به زنان باردار داده شود شبکه عصبی فرزندانشان قوی خواهد شد . ۶- عسل در تقویت قلب مؤثر است . ۷- می تواند به فوریت انرژی ایجاد کند و ترمیم قوا نماید . ۸- برای درمان بیماران ریوی و مبتلایان به اسهال مفید است . ۹- در زمان زخم معده و برای رفع سرفه و گرفتگی صدا مفید است . ۱۰- داروی معالج روماتیسم و ناراحتی های عصبی است . ۱۱- سنگ های کلیه و مثانه را از بین می برد. برای این منظور عسل را با کندو باید مصرف کرد. ۱۲- عسل به عنوان التیام دهنده زخم و نگهدارنده پوست مورد تأیید قرار گرفته است . ۱۳- عسل در درمان آب مروارید ( کاتاراکت ) مفید است...و فواید بسیاری که محققین به آن دست یافته اند که در این مبحث کوتاه نمی گنجد ، سعی نمایید از این نعمت خدا دادی استفاده نمایید و در مصرف غذایی خود بگنجانید و از این ماده بسیار مفید غافل نشوید ، از فواید زیاد آن سود بجویید تا از بیماریهای بسیاری مصون بمانید.
عسل در اسلام:
در قرآن یک سوره به نام زنبور عسل (سوره نحل) وجود دارد. کلمهٔ نحل دو مرتبه و در آیات ۶۸, ۶۹ سوره نحل در جزء ۱۴ قرآن کریم ذکر شده و در این آیات به خلقت زنبور عسل اشاره شده و جایگاه عسل در قرآن ذکر شده است، همچنین نشانهای از آیات خداوند برای اهل فکر شمرده شده است. نامگذاری سوره به نحل (زنبور عسل) نیز احتمال زیاد بخاطر همین آیات است که دربارهٔ عسل در قرآن بیان شده است. خداوند در قرآن میفرماید: و پروردگار تو به زنبور عسل وحی [الهام غریزی] کرد که از پارهای کوهها و از برخی درختان و از آنچه داربست [و چفتهسازی] میکنند، خانههایی برای خود درست کن سپس از همه میوهها بخور، و راههای پروردگارت را فرمانبردارانه، بپوی. [آن گاه] از درون [شکم] آن، شهدی که به رنگهای گوناگون است بیرون میآید. در آن، برای مردم درمانی است. راستی در این [زندگی زنبوران] برای مردمی که تفکر میکنند نشانه [قدرتالهی] است. نکتهٔ دیگری که در آیه ۶۹ سوره نحل وجود دارد این است که خداوند بعد از این که اختلاف تنوع رنگها را بیان کرد، خاصیت شفابخشی عسل را نیز مطرح کرده و این امر نشان دهنده نوعی رابطه میان اختلاف رنگها با شفابخشی عسل میباشد و در زیستشناسی ثابت شده است تنوع رنگها در عسل به تنوع عناصر قندی موجود در گیاهان برمیگردد. علی بن ابیطالب میگوید: «همانا زنبور عسل از هر گلی زیباترینش را برمیگزیند. از او دو گوهر گرانقدر تولید میشود» در یکی از آن دو (عسل) شفای درد مردم ودر دیگری نور و روشنایی (موم) است. ( به نقل از ویکی پدیا) و خداوند زنبور عسل را وحي كرد كه در كوه ها و درختان و بلنديها منزل گيرد . سپس از ميوه هاي شيرين و شهد گلهاي خوشبو بخوريد و راه پروردگارتان را به اطاعت بپوييد . آنگاه از درون آنها شربتي شيرين به رنگهاي گوناگون بيرون مي آيد كه شفاي مردمان در آن است .
مسلما در اين آيت و نشانه اي است براي گروهي كه تفكر ميكنند . قرآن و احاديث به عسل به ديده درمان گر بيماريها نگاه مي کنند . ( به زنبور عسل بنگريد که چگونه روي درختان کندو مي سازد و ... درماني براي انسان هاست و در اين ، علائمي براي کساني است که فکر مي کنند ) ( ترجمه قرآن ۶۹-۶۸ :۱۶ ) علاوه بر اين پيامبر اسلام ( ص ) مي فرمايد : ( عسل داراي اثر درماني براي هر بيماري جسمي است و قرآن داراي اثر درماني براي بيماريهاي روحي است بنابراين هر ۲ را براي شما توصيه مي کنم ) ( بخاري )در سالهاي اخير تحقيقات علمي بر اثرات مفيد عسل در پزشکي و جراحي صحه گذاشته است . اين موارد به شرح ذيل است قرآن و احاديث به عسل به ديده درمان گر بيماريها نگاه مي کنند . ( به زنبور عسل بنگريد که چگونه روي درختان کندو مي سازد و ... درماني براي انسان هاست و در اين ، علائمي براي کساني است که فکر مي کنند ) ( ترجمه قرآن ۶۹-۶۸ :۱۶ )
علاوه بر اين پيامبر اسلام ( ص ) مي فرمايد : ( عسل داراي اثر درماني براي هر بيماري جسمي است و قرآن داراي اثر درماني براي بيماريهاي روحي است بنابراين هر ۲ را براي شما توصيه مي کنم ) ( بخاري )
در سالهاي اخير تحقيقات علمي بر اثرات مفيد عسل در پزشکي و جراحي صحه گذاشته است . اين موارد به شرح ذيل است .
حدیثی است در مورد قرآن و عسل که می فرماید: قرآن و عسل هر دو وسیله شفابخش هستند ، عسل فیه شفاءُ للناس(شفای مردمان در آن است) و قرآن شفاءُ لما فی الصدور(شفاست برای آنچه درون سینه هاست)می باشد.قرآن کریم در دو آیه کلمه عسل را ذکر نموده است:نخست در سوره محمد(ص) آیه 15 که خداوند در ستودن بهشت به نیکوکاران وعده داده است که در آنجا نهرهایی از عسل پاک و ناب روان است وسپس در سوره نحل که خواص شفابخش آنرا یادآوری نموده و در آیه های 68 و69 این سوره در مورد عسل و زنبور عسل چنین می فرماید:
و اوحی رٌبک الی انٌحل ان اتخذی من الجبال بیوتا و من الشٌجر ومما یعرشون ثم کلی من کل الثمرات فاسلکی سبل ربک ذللا یخرج من بطونها شرابُ مختلفُ الوانه فیه شفاءُ للناس انٌ فی ذالک لایة لقوم یتفکرون.
و خداوند به زنبور عسل وحی کرد که در کوهها و درختان و بلندی ها منزل گیرید. سپس از میوه های شیرین و شهد گلهای خوشبو بخورید و راۀ پروردگار خودتان را بپوئید. آنگاه از درون آنها شربتی شیرین به رنگهای گوناگون بیرون می آید که شفای مردمان در آن است .مسلمأ در این آیت و نشانه ای است برای گروهی که تفکر می کنند.)
در آیات فوق می بینیم همان طور که زنبور عسل شربت رنگارنگی می سازد که پس از هضم و جذب توسط بدن ، شفا بخش انسان از بیماریها می گردد، همین طور روان آدمی وقتی با نیروی فاکره (تفکر) از راه چشم و گوش و چشایی به تفکر درباره زندگی شگفت انگیز این حشره کوچک می پردازد و می بینید که این حشره بی رنج شاگردی هیچ شکرریزی ، ماهرانه در قنادی استاد گشته است، و بی آنکه مکتب و دانشکده ای دیده باشد در صنعت معماری و مهندسی سرآمد معماران و مهندسین گردیده است و بی آنکه علم الاجتماع خوانده باشد با نظم و تمدنی عالی به زندگی اجتماعی پرداخته است ، مسئله وحی و نبوت پیامبران برایش کشف می شود که مدرس گشته و یا وحی و الهام پروردگار به رهبری و راهنمایی همنوعان پرداخته
و برای بشر علم و تمدن ، سعادت و نیکبختی ، اخلاق و رستگاری به ارمغان آورده اندانٌ فی ذالک لایة لقوم یتفکرون)(سوره نحل ، آیه 69) مسلمأ در زندگی زنبور عسل آیت و رمزهایی
است برای گروهی که تفکر می کنند. آری همان طور که عسل زنبور شفابخش جسم است ، تفکر در زندگی زنبور عسل شفاء لما فی الصدور است. و بیماری شک و شبه را نسبت به پیامبران زایل می گرداند. همچنان که نیروی تفکر انسان را شایسته تکلیف و اوامر و دستورات الهی و تحمل مسئولیت می سازد و او را به مقام خلافت و جانشینی خدا در روی زمین می رساند، و قلب های نا بینا را بصیر و بینا می گرداند.
امام صادق(ع) شاگرد خود مفضل را درباره عسل و زنبور عسل چنین وادار به تفکر میکند:
به زنبور عسل و اجتماعش در صنعت عسل سازی و تهیه خانه های شش ضلعی بنگر و آنچه را در جمع زنبوران از ظرائف و زیرکی ها می بینی ، مسلمأ چنانچه کار آنها را در مورد تامل و دقت قرار دهی ؛ آن را شگفت و ظریف می بینی ، وقتی کارهایشان را بنگری آن را عظیم و شریف و در ردیف کارهای انسان می یابی ولی چون به خود زنبوران بنگری آنها را حتی نسبت به خویشتن جاهل و نادان می یابی. و در این دلیل واضح و آشکاری است بر اینکه صواب و حکمت در این صنعت از آن زنبورعسل نیست، بلکه از آن کسی است که آنرا با این طبیعت آفریده و این صنعت را در آن برای مصلحت انسان قرار داده است.
عسل غذای لذیذی است كه از زنبور عسل به دست میآید و قرآن نیز بدان پرداخته است:
«فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ»1 «خوردن عسل برای مردم شفاء است» . پیامبر اسلام(ص) فرمودند: «لم یستشف المریض بمثل شربة العسل»2 «هیچ مریضی، به مانند نوشیدن عسل شفاء پیدا نمیكند.»
واژهی «شفاء» در قرآن، دربارهی خوردنیها به كار نرفته است، مگر برای عسل. و نام یك سورهای از قرآن، اختصاص به نحل (= زنبور عسل) داده شده است و قرآن دربارهی وحی به زنبور عسل میفرماید:
«پروردگار تو به زنبور عسل وحی (و الهام غریزی) نمود كه از كوهها و درختان و داربستهایی كه (مردم) میسازند، خانههایی برگزین و تمام ثمرات (و شیرهی گلها) بخور (خوردن در اینجا مجاز است منظور نوشیدن خاص است) و راههایی را كه پروردگارت برای تو تعیین كرده است براحتی بپیما.» و از شكمهایشان شرابی با رنگهای مختلف خارج میشود كه در آن برای مردم شفا است بیقین در این امر نشانهی روشنی است برای جمعیتی كه میاندیشیدند.» ( به نقل از www.njavan.com)